Als ik het - al met al - goed begrijp, mag ik, als ik een vrouw met een kinderwens tegenkom en relatie met mij aan wil gaan, op haar vraag of ik een natuurlijke man ben, vanuit die staat een kind bij haar te maken, daarop niet bevestigend antwoorden, want , niet nodig' en dus kwetsend voor niet-natuurlijke mannen... O, wacht, dat mag ik natuurlijk ook niet zeggen!
Ik denk eerlijk gezegd, dat een groep gewoon aan het doordraaien is. De natuur is er en er zijn dingen natuurlijk en er zijn dingen onnatuurlijk. Dat ontkennen is de werkelijkheid geweld aan doen. Het begon met de termen man/vrouw, hij/zij, en nu ook al natuurlijk/onnatuurlijk. Hele boeken worden er herschreven tot flauwe, vlakke verhalen die niet meer te volgen zijn en het leesplezier enkel zullen vergallen, met nog meer taalarmoede en ontwikkelingsarmoede van/bij de mens.
Ik zou graag terug willen naar de normale wereld, waarin we niet zo overdrijven, niet op iedere slak zout leggen, en begrijpen wat er wel of niet wordt bedoeld. De tijd met veters in de schoenen in plaats van korte lontjes. De tijd waarin we accepteerden dat specifieke woorden ook algemeen kunnen worden bedoeld. De tijd dat ik een vriend nog op de rug kon slaan en er "hé, makker!" tegen kon zeggen, zonder op zoek te moeten naar een neutraal woord, dat niet te linken valt aan wat voor geslacht of gender dan ook.
_________________ "En Adam sleug Eva met ne sükkerbiete veur de kont, holadié, holadió Maar dat gef allemaal niks want wie hoalt van mekaar, holadié, ladió"
|