Rightnow schreef:
Dus een militant pacifist? Natuurlijk wel een contradictio in terminis!
Zelf had ik een pacifistische leraar met wie we in plaats van zijn vak wel eens een les lang wereldproblemen bespraken. Het is mij lang bijgebleven.
Wat was het mooi om in de jaren 70 naar school te gaan, en het was niet speciaal een vrijzinnige school...
Ik werd na 9/11 een aanhanger van George W. Bush - zo van: orde moet er nu eenmaal zijn, rust in de wereld, en je werpt tenminste een brug op tegen "links". Wat een heerlijke onzin was het eigenlijk en wat zijn we bij de neus genomen, zeg ik, nu ik het verloop van de Irakese oorlog niet succesvol genoeg vond voor alle opofferingen, en nu ik de toedracht van de aanloop beter heb leren begrijpen...
Zo ongeveer elke 20 jaar staat mijn wereldbeschouwing in politiek opzicht wel weer op zijn kop maar vertrouwen in "de" politiek heb ik uiteindelijk niet gekregen...
Mijn oma was een vat vol tegenstrijdigheden.
Ik snap niet goed hoe de reactie van George W. Bush een brug (ik neem aan dat je barriere bedoelt) op wierp tegen "links". Wat voor linkse politici in de VS door moeten gaan, gingen braaf mee met het aannemen van de Patriot Act (1 tegenstem in de senaat), ze gingen braaf mee met de inval in Afghanistan, ze gingen braaf mee met de oorlog tegen Irak. Hooguit toen die oorlog niet de gewenste uitkomst gaf, ontstond er in de politieke wereld in de VS enig tegengas.
Al te veel vertrouwen in de politiek hebben of een aanhanger van iemand zijn, lijkt me sowieso een slecht idee. Iedere vier jaar breng ik weliswaar mijn stem uit, er van uitgaande dat de meeste andere opties slechter zijn. Ooit was een fan van de persoon Hans van Mierlo, maar zelfs dat maakte niet dat ik een aanhanger van hem als politicus was. Het feit dat iemand mooi en begeesterd kan praten, wil nog niet zeggen dat 'ie goed is in het besturen van een land of een departement.