kwaaisteniet schreef:
Ik begin een beeld te krijgen wat er zoal mis ging met de kindertoeslag.
Ten eerste was de wet meedogenloos hard. Dat was een politieke verantwoordelijkheid van de 2e en 1e kamer.
Ik weet niet in hoeverre hier onjuist over geadviseerd is door de Raad van State.
Ten tweede is de ambtelijke top van de belastingdienst er verkeerd mee omgegaan.
Ten derde heeft mevr. Palmen, die aangesteld was om de uitwerking van de belasting te verbeteren, niet adequaat gehandeld toen ze ontdekte dat de belastingdienst er volkomen fout mee omging. De topambtenaren hebben haar rapport volkomen onterecht terzijde geschoven en haar in een lage functie willen zetten. Die mevr. Palmen had beter moet strijden voor haar gelijk. Als de top van de belastingdienst dit niet wilde accepteren had ze in eerste instantie moeten dreigen om naar de staatssecretaris en de minister te gaan met haar rapport. Als dit niet goed uitwerkte had ze dit ook moeten uitvoeren doen. Als dat nog niets zou opleveren dan had ze het hele kabinet moeten informeren, etc. Zij is ten onrechte ten onder gegaan en heeft dat kennelijk laten gebeuren. Dat was dus fout.
Verder hebben de behandelende ambtenaren grove fouten gemaakt door gerechtigde burgers zonder pardon te bestempelen als fraudeur waarna deze mensen ten onrechte alle aan hen uitbetaalde kindertoeslag moesten terugbetalen inclusief een ten onrechte opgelegde boete.
Ambtenaren kunnen niet zomaar zelfstandig besluiten dat aanvragende burgers fraudeurs zijn met alle gevolgen van dien. Het ten onrechte terug moeten betalen van alle uitgekeerde kindertoeslag en de ten onrechte opgelegde boete kan als knevelarij bestempeld worden.
Er waren vrijwel geen mogelijkheden om in beroep tegen deze beslissingen van de belastingdienst te gaan. De informatie waarop dat eventueel zou kunnen werd eenvoudig en geheimzinnig achter gehouden.
Die keiharde wetten en keiharde uitvoering waren een politieke keuze. Dat is zonneklaar.
Het had niets uitgehaald voor Mevr. Palmen om het hogerop te zoeken, (erger nog, het kabinet had mogelijk aangifte gedaan tegen Mevr Palmen, want moet niets hebben van klokkenluiders), juist omdat het een politieke keuze was. Immers die wet was niet alleen goedgekeurd, maar ook geschreven en uitgebreid besproken in de Ministerraad, met ook nog eens een advies van de Raad van State. Het is onmogelijk dat de ernst en zelfs de criminele aard van de wet niet door iemand is opgemerkt voordat de wet wet werd.
Daarbij is het niet juist de schuld van iets te geven aan iemand die de vinger op de zere plek legt. Ten eerste hadden deze wetten niet zo mogen worden geschreven en goedgekeurd en ten tweede hadden al die huilebalken van hoge ambtenaren en politici die voor de onderzoekscommissie zijn gedaagd in moeten grijpen, want het was hun taak om op de hoogte te zijn. En gezien het feit dat veel Nederlanders dat al jaren zijn en er niet alleen door Mevr. Palmen aan de bel werd getrokken, maar door meerdere mensen, hadden die hoge ambtenaren en politici kunnen weten dat er iets niet in de haak was. Maar duidelijk vonden ze het wel best en hoopten ze dat het probleem onder zou sneeuwen.
Zelfs Omtzigt en Renske Leijten werden tegengewerkt en genegeerd. Dat is absoluut niet per ongeluk gebeurd.
Wat die hele verhoren mij hebben doen inzien, of liever hebben bevestigd, is dat het om een mentaliteit bij deze politici gaat. Zowel bij de VVD als de PvdA, maar ook bij CDA, D66 en zelfs Christenunie.