Lancelot schreef:
Raya schreef:
Over glijdende schalen...
Na zwarte piet als hulp van Sinterklaas; het verwijderen van boeken met zwarte piet in de bibliotheken, zou een Utrechts Statenlid van de PvdA inmiddels eisen dat de boeken van Jip en Janneke uit de bibliotheken worden verwijderd, omdat deze twee figuren te stereotiep man/vrouw zouden zijn.
Er circuleert een filmpje waarin ze die uitspraak doet, maar de media zwijgen er vooralsnog over.
Het is inmiddels uitgebreid in de media besproken. Wellicht duurde het even omdat media vaak de neiging hebben om aan hoor en wederhoor te doen en zoiets kan soms langer duren dan een minuut of 5, de tijd lijkt wel dat sommigen acceptabel vinden om een gedegen journalistiek verhaal ter berde te brengen. Dit statenlid vliegt overigens volkomen uit de bocht om haar mening. Annie M.G. Schmidt heeft een goede bijdrage geleverd aan het feminisme. Ze was een vrijgevochten vrouw die in de jaren 50 en 60 geen blad voor de mond nam. Deze bijdrage die je ook terug ziet in de Jip en Janneke verhalen vergeet dit statenlid te noemen. Wat wel weer diep triest is dat dit statenlid nu bedreigd wordt omdat ze deze mening heeft geuit.
Yep!
Dat bedreigen hoort niet en mag niet, maar is in het kader van het menselijk wezen wel verklaarbaar. Mensen hebben hun weg gevonden in het leven, hun ideeën gevormd, en dan ineens komen er figuren ten tonele die vinden dat mensen zich maar hebben aan te passen aan de ideeën en ideologie van een specifieke groep. En met het ingrijpen van Asscher en KOZP op de sinterklaasviering en zwarte piet, zien de mensen de bui al hangen. Je komt aan hun leven, hun zekerheden, hun tradities, een deel van hun persoonlijkheid, de mens die zij zijn. Dan gaan mensen eerst figuurlijk, en vervolgens letterlijk van zich afslaan. Dit statenlid, Julie d'Hondt heeft mensen wel tegen de schenen geschopt, met ook in mijn ogen een onzin-argument.
Hier komt ook de opmerking van @PeterJKH bij kijken.
Zelf altijd veel met literatuur en schrijven bezig geweest. (Ik heb het hier over fictieve verhalen). Een fictief verhaal is persoonlijk. Niet van de schrijver, maar van de lezer. Het is de lezer die in zijn hoofd een film maakt en zich identificeert met een personage. Daar kun je als schrijver inleggen wat je wilt, maar als je er een boodschap inlegt dan is het aan de schrijver om dat zo te doen dat de lezer het automatisch oppikt. De lezer moet zich nooit gaan afvragen wat de schrijver met zijn verhaal heeft bedoeld. Iedere interpretatie is namelijk goed, want het is zoals de lezer het heeft beleefd, niet zoals een ander vindt dat het is bedoeld. Ook niet als dat een statenlid is. Het ongebreidelde bemoeizucht met het leven van zelfstandige individuen met het recht op leven van het eigen leven.
Engagement (het behandelen van actuele maatschappelijke problemen) in een verhaal, is slechts een genre, een van de vele, geen must. Het staat zowel de schrijver als de lezer vrij om er engagement in te leggen of te zien. Immers, het verhaal is, zoals de lezer het beleeft. Als de schrijver iets anders bedoelde en dat had willen overbrengen, heeft HIJ gefaald, niet de lezer.