Je mag aannemen dat verkiezingsprogramma's leidend zijn bij de uitvoering van het politieke bedrijf nadat men gekozen is.
Dat ze niet onverkort uitvoerbaar zijn is al diverse keren betoogd, maar kan in de ogen van Raya geen genade vinden.

Gelogen beloften zullen nooit verwezenlijkt worden.

Waarom zijn de coalitieonderhandelingen niet openbaar? Waarom wordt er geen verantwoording afgelegd naar de Kiezers over ingeleverde punten? Waarom mogen Kiezers geen oordeel geven over een regeerakkoord en deze desnoods afwijzen?

_________________
“Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.”
Bron: Kurt Weill en Bertolt Brecht, Die Dreigroschenoper, 1928.

Dat coalitie-onderhandelingen niet in de openbaarheid plaats vinden is wel juist. Dat heeft te maken met het feit dat er anders geen coalitie tot stand kan komen.
Dat er nadien geen verantwoording wordt afgelegd is minder juist. Ik dacht dat dat wel gebeurde ook al kan dat aanzienlijk beter.
Dat kiezers achteraf een regeer-akkoord zouden kunnen afwijzen lijkt mij geen werkbare zaak.
Vaak is het wel zo dat de gekozen fracties en soms zelfs de leden van deelnemende politieke partijen kunnen oordelen over een voorlopig bereikt concept-akkoord.

Er moet ook enig vertrouwen zijn in de mensen die zich inspannen om een zo goed mogelijk resultaat te behalen.
Als later blijkt dat er minder gewenste of 'verkeerde' uitkomsten zouden zijn betekent dat wij als burgers aan de slag moeten om de zaak alsnog naar een gewenste situatie te brengen.
Soms lukt dat. Soms ook niet. Dat is dan pech en kan bij volgende verkiezingen een rol gaan spelen.

Waarom kan er geen coalitie tot stand kunnen komen als coalitieonderhandelingen openbaar zijn? De vergaderingen van de 2e Kamer zijn toch openbaar?
Stel je voor, dat jouw baas je op onderhandelingen met een klant of ander bedrijf uitstuurt en jij vervolgens tegen jouw baas zegt dat je hem niets over die onderhandelingen verteld omdat die geheim zijn? Ik denk dat je direct op straat staat.

De taak van volksvertegenwoordigers is in opdracht van, en namens het volk het volk te vertegenwoordigen, niet buiten te sluiten. Een stem uitbrengen is geen blanco cheque uitschrijven.

_________________
“Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.”
Bron: Kurt Weill en Bertolt Brecht, Die Dreigroschenoper, 1928.

Er is in ons land een indirecte relatie tussen de burgers en de politiek. Een indirecte democratie.
Via verkiezingen kunnen burgers hun parlementsleden kiezen.
De gekozen parlementariërs hebben de taken de verantwoordelijkheid om een regering te vormen en deze nadien over voorgestelde wetten, al dan niet geamendeerd, te stemmen en de gekozen regering te controleren op de uitvoering van de haar toebedeelde taken, terwijl men ook zelf initiatieven tot nieuwe wetten e.d. kan nemen.

Wat jij wil is een directe democratie waarbij de burgers zelf direct invloed uitoefenen op het wetgevingsproces.
Deze vorm van democratie hebben we niet in ons land.

De reden dat coalitieonderhandelingen niet in het openbaar plaats vinden is dat er anders geen compromissen gesloten kunnen worden. Dit komt omdat iedereen er zich dan mee gaat bemoeien waardoor de onderhandelaars zich genoodzaakt zien om af te zien van het sluiten van noodzakelijke compromissen. Dan komt er eenvoudig geen coalitie tot stand en wordt het land in ons geval onregeerbaar.

De tweede kamer vergadert over het algemeen in de openbaarheid. Daar is nauwkeurig wettelijk geregeld hoe de besluitvorming over wetten e.d. zaken plaats vindt.

Dat staat dus los van de regeringsvorming met diverse politieke partijen. Dat is een ongeregelde aangelegenheid.
De burgers geven in ons land de volksvertegenwoordiging het vertrouwen in hun verantwoordelijkheid jegens de burgers en hun eigen kiezersvolk.
Maar daar kun jij je dus niet in vinden.

Ik heb met stijgende verbazing zitten kijken naar het dwaze optreden van 'voorzitter' Geert Dales van de 50 plus partij.
Aan de ene kant is hij bezig om met 'zijn' Henkie' een nieuwe partij op te richten en aan de andere kant blijft hij aan als voorzitter van de partij die hij in de praktijk de rug reeds heeft toegekeerd.
Hierdoor is er natuurlijk een ernstige vertrouwenscrisis in de partij ontstaan.
Hij ontwikkelt zich als een dwaze dictator in een partij die helemaal niet meer de zijne is.
Het is zaak dat hij met zijn kompanen nu direct opstapt en dat er een interim-bestuur wordt ingesteld.
Dat is de enige manier om uit deze afschuwelijke en onhoudbare impasse te komen.
Vreemd dat hij dat zelf niet in de gaten heeft.

Jij beschrijft iets anders dan een democratie.
Dat komt omdat je een paar simpele woordjes bent vergeten in de volgende quote:

De gekozen parlementariërs hebben de taken de verantwoordelijkheid om een regering te vormen en deze nadien over voorgestelde wetten, al dan niet geamendeerd, te stemmen en de gekozen regering te controleren op de uitvoering van de haar toebedeelde taken, terwijl men ook zelf initiatieven tot nieuwe wetten e.d. kan nemen.

Daar zou m.i. moeten staan: 'De gekozen parlementariërs hebben namens de burgers de taken en verantwoordelijkheid om een regering te vormen en...'

Het is beslist niet zo dat burgers hun stem verkopen aan politici en ze vervolgens de vrije hand geven. Kiezers wijzen iemand aan om zijn of haar belangen te behartigen. Conform de grondwet afgezet tegen de belangen van de rest van de Nederlanders, zowel als individuen als samenleving.

Dat is ook logisch, zelfs in jouw citaat. Immers, als er eenmaal een coalitie gevormd is, zou dat de ultieme vorm zijn voor het land en zou controle door Kamerleden vervolgens onnodig en zelfs ongewenst zijn. Dan zou hun taak er op zitten.

Wat ik wil is geen politici-cratie maar een democratie.
Demos staat voor het volk, niet voor een klein groepje (zoals politici) daaruit. Cratie staat voor macht.
De macht is aan, voor en van het volk, niet aan, voor en van de politici. Politici zijn slechts een werktuig om uitoefening van de macht behapbaar te maken, omdat je niet met 12.000.000 om de tafel kunt gaan zitten. Politici er zijn niet om de macht over te laten nemen.

T.o.v. de politiek een eeuw geleden, moeten we constateren dat we fors gegroeid zijn als bevolking. Dat maakt contacten tussen politici en de mensen die zij dienen te vertegenwoordigen moeilijker, afstand groter. Dat is geen reden om als volk dan maar de macht uit handen te geven aan politici. Het is reden om wegen te vinden dat politici en volk meer in contact met elkaar kunnen komen, zodat politici meer en beter opdrachten kunnen krijgen om in het belang van het volk te handelen.
Ter vergelijk: In het aloude Griekenland kwamen volksvertegenwoordigers samen en kon iedere burger vervolgens het woord voeren. Dat is nu niet meer te doen. Geen reden om de burgers dan maar terzijde te schuiven, maar juist een reden voor het zoeken naar andere manieren van betrokkenheid.

_________________
“Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.”
Bron: Kurt Weill en Bertolt Brecht, Die Dreigroschenoper, 1928.

Je beschrijft heel goed wat je voor ogen staat.
Jegens de burgers en de kiezers betekent natuurlijk hetzelfde als namens de burgers. Daar zit geen tegenstelling in.

Tegenwoordig is het zo dat je als burger veel meer mogelijkheden hebt om indirect invloed uit te oefenen op het politieke proces, o.a., middels dit soort fora, en brieven en emails aan bewindspersonen en/of aan tweede Kamerleden.
Eerder kon je ook telefonisch contact opnemen, een gesprek arrangeren of ingezonden stukken naar kranten opsturen.
Als je lid bent van een politieke partij kun je ook geregelde rechtstreekse contacten met politici onderhouden.
Geregeld worden er ook inspraak sessies door de politiek georganiseerd, waar burgers of belangengroepen zich over aan de orde zijnde onderwerpen kunnen uitspreken.
Al met al ziet het er niet zo somber uit als jij voorstelt.

De democratie in het oude Griekenland leek wel heel aardig, maar een handige demogoog was toen echt wel in staat om middels stemmingmakerij afschuwelijke gevolgen voor deze of gene te bewerkstelligen. Het was bepaald niet zo ideaal als het leek.

'Jegens' is 'naar het volk toe', niet 'namens' het volk.

De samenleving is te groot en te complex geworden voor regelmatig overleg met Kiezers. Zelfs op ledencongressen zijn het vaak afgevaardigden die het woord doen richting de politici om ze een veeg uit de pan te geven.
De bedoeling is nu juist dat politici niet doen wat hen zint, maar doen wat de burgers willen en nodig hebben. Dat is voor je eigen Kiezers je partijprogramma volgen, zoals het handhaven van een referendum en deze niet direct na verkiezingen weggeven. Ledencongressen zijn dan wel mooi om Kamerleden op hun lazer te geven als ze dat toch doen, maar die Kamerleden hoeven zich van het congres niets aan te trekken. Kamerleden zijn dus niet te sturen. Ze zitten er zonder last, die ze mogen op geen enkele manier gedwongen worden tot een bepaald stemgedrag. Ook niet door het ledencongres, en ook niet door de partijtop, de fractieleider of de coalitie-achterkamertjesafspraken. Maar bij die laatste paar gaat het wel vaak mis.

Het is vooral een mentaliteitskwestie. De mentaliteit als politicus er voor en namens het volk te zitten, de eigen Kiezers, die van de partij, maar ook alle andere Kiezers, door eerlijke afwegingen te maken in de belangen, zoals de grondwet voorschrijft.
Die mentaliteit ontbreekt helaas bij menig politicus. En dat los je niet op met een ledenbijeenkomst in een café-zaaltje drie hoog achter.

_________________
“Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.”
Bron: Kurt Weill en Bertolt Brecht, Die Dreigroschenoper, 1928.

Naschrift:
Gekozen politici dienen zich natuurlijk goed te informeren over de zaken die aan de orde zijn. Zij moeten daarbij ook goed luisteren naar de bevolking en de belangengroepen over hun ideeën, hun argumenten, hun feitelijke inbreng en wat hen beweegt.
Zij moeten verder hun politieke werk doen en hun afwegingen maken 'zonder last of ruggenspraak' Dus geheel voor hun eigen verantwoordelijkheid.
Als burgers en als belangenvertegenwoordigers heb je ze dus niet aan een touwtje.
Het enige wat je kunt doen is ze aanspreken op hun keuzes, en ze bij een volgende verkiezing al dan niet herkiezen.

'Zonder last' is het tegenwoordig, en uiteraard zijn zij zelf verantwoordelijk voor hun beslissingen, wat niet wil zeggen dat zij maar hun gang kunnen gaan en schijt hebben aan de burgers. We doen hun het land niet cadeau. Nederland blijft van alle burgers en daar dienen zij goed zorg voor te dragen in het belang van de burgers. Als jij je auto uitleent aan je buurman, zeg je ook niet dat het je niet uitmaakt of hij hem in de prak rijdt. Je verwacht terecht dat hij goed met jouw auto om gaat en jouw belang bij jouw auto niet schaadt.

_________________
“Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.”
Bron: Kurt Weill en Bertolt Brecht, Die Dreigroschenoper, 1928.

Het is wel mijn MKB-ervaring dat boetes die worden uitgeschreven nogal eens in verhouding staan tot de mate waarin er winst wordt genoten van de overtreding en/of de zwaarte van de overschrijding. Die ervaring is vanuit een kleiner bedrijf waar zoals overal wel eens iets mis gaat!

Herinner mij een verhaal over een sloot waarin iets onschuldigs als melasse was terecht gekomen. Onschuldig als het op je boterham zit maar heel funest voor het leven in een sloot. De sloot stond naast het bedrijf waar vandaan per ongeluk wat in de sloot was gekomen....

https://www.ifv.nl/kennisplein/Document ... -delft.pdf

Alsof de wereld verging - en DSM Gist moest kosten betalen...

_________________
Een uitvoerende macht die zich niet gecontroleerd weet, gaat daar op een gegeven moment gebruik van maken.

Ik heb begrepen dat Henk Krol, je weet wel die 50 plus charlatan, dat hij er een groot voorstander van was dat Kamerleden die hun partij verlaten, dat zij hun zetel ter beschikking moeten stellen van de achterblijvende fractie.
Voeg de daad bij het woord zou ik zeggen.

Henk Wie ?

Zullen we het maar aan de leden overlaten, Kwaaisteniet?

_________________
De verwende machthebbers vragen uw steun
https://www.youtube.com/watch?v=k8pE0RmmcWk

Henk Charlatan.

Het gaat nu in de eerste plaats over de verantwoordelijkheid van de leidende personen zelf en hun rol in de gegeven krankzinnige situatie.