Er wordt steen en been geklaagd over de jeugdzorg die niet op orde zou zijn. Er zijn lange wachtlijsten en de jeugdzorg medewerkers verlangen, hoe verrassend, meer geld van de overheid.
Het is natuurlijk onverteerbaar dat mensen die een beroep doen op die instantie op een wachtlijst geplaatst worden om vele maanden te moeten wachten voordat hulp geboden wordt.
Nu is het wel zo dat er niet overal wachtlijsten worden aangelegd.
Het is dus maar zeer de vraag of het misschien wel te maken heeft met een verkeerde aanpak van de problemen.
Zo zijn er in Heerde helemaal geen wachtlijsten. Men hanteert daar een preventieve aanpak en dat schijnt heel succesvol te zijn.
Wellicht verdient het aanbeveling om de verschillende soorten van behandeling nader onder de loep te nemen om zo te komen tot een effectieve aanpak van de jeugdzorg zonder wachtlijsten.

zie:https://www.destentor.nl/heerde/heerde-trekt-zich-niets-aan-van-hoge-cbs-cijfers-jeugdzorg~a76e5b6f/

Jeugdzorg is een breed gebied, en gaat van Veiligthuis en Raad voor de Kinderbescherming naar JeugdGGZ.

Dat er op het ene vlak geen wachtlijsten zijn, wil niet zeggen dat die er op een ander vlak ook niet hoeven te zijn. Net zo min als dat als er op de ene plek geen wachtlijsten zijn, dat niet betekent dat er op een andere plek geen wachtlijsten zijn of hoeven te zijn.

Jeugdzorg is behoorlijk door elkaar geschud en afhankelijk gemaakt van gemeenten. Gemeenten moeten de zorg inkopen. De ene gemeente heeft daar meer voor over dan de andere, en waar men veel zorg inkoopt, zullen ok geen of minder lange wachtlijsten zijn, dan waar beknibbeld wordt en onvoldoende zorg wordt ingekocht.
En per gemeente kan dan ook de behoefte nog eens verschillen. Dat kan tal van oorzaken hebben. Van inkomen en levensgeluk, tot milieuvervuiling. We komen er steeds meer achter dat kleine stofjes in het lichaam grote gevolgen kunnen hebben, zoals veranderingen in de hersenen, met gedragsstoornissen en zelfs teruggang van intelligentie tot gevolg.

We zijn nog lang niet uit onderzocht met onze onderzoeken. (Maar wel gewaarschuwd, mag ik hopen).

Of de terugschaling naar regio's een oplossing is, waag ik te betwijfelen. Voordeel is dat geld voor zorg rechtstreeks aan regionale instellingen, meer aan zorg ten goede zal komen, dan dat het aan gemeenten werd gegeven, die er ook andere dingen dan zorg inkopen mee mochten doen. Maar hoe dan ook, vrees dat de enorme korting waarmee de overheveling naar de gemeente gepaard ging, niet ongedaan zal worden gemaakt, en er dus enorme tekorten zullen blijven.

_________________
“Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.”
Bron: Kurt Weill en Bertolt Brecht, Die Dreigroschenoper, 1928.

Erste lijns jeugdzorg dicht bij huis , onder verantwoordelijkheid van gemeenten is een goede zaak.
De tweede lijn ,dus intramurale zorg , zou onder de Provincie of Rijk moeten vallen.
Niet alle gemeenten zijn in staat om deze taak te vervullen.
De huidige praktijk is de zoveelste kronkel van de incompetente overheid.

Het was te voorzien dat de jeugdzorg spaak zou lopen. En is ook voorzien, maar Rutte en zijn bendes wilden niet luisteren.

Zo waren er al te tekorten, werden kinderen die daar niet thuis hoorden in cellen geplaatst omdat er geen plek was in de jeugdopvang en werd de raad voor de kinderbescherming telkens na een incident met nieuwe doelen en werkwijzen opgescheept zonder daar extra geld en mensen voor beschikbaar te stellen. Met een half uurtje per week per kind met ouders, kom je niet ver.
En toch werd dit alles, onder enorme bezuinigingen, over de muur van de gemeenten geflikkerd, van 'zoek het maar uit'. Dus nog meer tekorten. En dan ook nog eens zonder oormerken van geld, waardoor geld welke eerst nog wel naar de jeugdzorg ging in sommige gemeenten naar heel andere zaken ging, zoals lantaarnpalen, of 'handelsmissies' van wethouders en raadsleden naar landen als China. Dus NOG minder geld naar jeugdzorg.

De jeugdzorg is, net als vele andere zorgtaken van de overheid, geheel kapot gemaakt door onverantwoorde bezuinigingen. Experimenten wil ik het niet eens noemen, want er WAS uitdrukkelijk voor de gevolgen gewaarschuwd.

Het argument dat een gemeente zijn inwoners kent, is natuurlijk pure onzin. Dat geldt voor kleine dorpen, niet voor steden met wat meer inwoners, laat staan de grote steden. Daar is de afstand burger en bestuur/ambtenaar net zo groot als die van burger naar politici en ambtenaren in Den Haag. Politici en ambtenaren zijn aparte werelden, waar burgers vaak niet welkom zijn, als vreemdelingen worden beschouwd die alleen maar wat van politici en ambtenaren willen en dus afgepoeierd moeten worden.

Zorg hoort in zijn geheel onder het Rijk te vallen. Niet in de laatste plaats om rechtsongelijkheid te voorkomen. Het mag en kan best in samenwerking met gemeenten, maar de regie, de regelingen, de financiering, de indicatie, hoort allemaal bij het Rijk te liggen, dat niets te maken heeft met tennisbanen, aanmeerhavens en lantaarnpalen.
En dan ook weer een beetje op afstand van de politiek, zodat niet opnieuw iedere keer na een incident politici zich gaan bemoeien met individuele gevallen en die verheffen tot algemeen zonder ook maar enig inzicht, verstand van zaken.

_________________
“Erst kommt das Fressen, und dann kommt die Moral.”
Bron: Kurt Weill en Bertolt Brecht, Die Dreigroschenoper, 1928.