Nog steeds worden er in onze wetgeving uitzonderingen gemaakt voor mensen die op grond van hun religie ervoor kiezen bepaalde zaken te doen of te laten, zich op een bepaalde manier te kleden, enz. De teneur is dan dat men dat dient te respecteren en in bepaalde gevallen genieten zij zelfs vanuit de overheid een uitzonderingspositie, op grond van die religie.

Maar wie bepaalt eigenlijk wat wél en wat géén religie is? Een religie is, kort samengevat, een samenstel van denkbeelden en ideologieën waardoor iemand zijn denken, handelen en soms ook gedrag en uiterlijk laat bepalen. En in bepaalde gevallen kan men, met een beroep op de religie, een uitzonderingspositie krijgen, waardoor men zich niet (geheel) aan bepaalde regels hoeft te houden.

Maar wat nu als er mensen zijn die heilig geloven in andere dingen dan wat men over het algemeen erkent als "religie", en die mensen wensen zich eveneens te tooien conform hun geloof? Stel dat mensen rotsvast geloven in het bestaan van kabouters en zich daarom met een rode puntmuts willen tooien? Mogen zij die dan tijdens hun werk wel of niet dragen? Stel dat mensen een pre-Christelijke Westerse godsdienst aanhangen, en zich wensen te tooien in de gewaden of versierselen die daarbij horen? Mogen zij dan zo aan het openbare leven deelnemen? Mogen zij in hun kledij en versierselen op een pasfoto voor een paspoort? Immers, voor religieuze zaken geldt een uitzondering...

Waarom is het ene stelsel van denkbeelden en ideologieën wel een officieel erkende religie, en het andere niet? Terwijl het voor de mensen zélf dezelfde spirituele waarde kan hebben?

Beste Peter, een goede rationele discussie anno 2019 gaat 2.000 jaar religieuze idioterie niet meer ongedaan maken.

Helaas, mensen zijn ‘onverbeterlijk religieus’....

Waar het mij om gaat is waarom de overheid het ene stelsel van denkbeelden en ideologieën wél accepteert als een religie, en zelfs als grond voor uitzonderlijke behandeling, en het andere stelsel van denkbeelden en ideologieën niét. Terwijl de mensen die het één of het ander aanhangen en belijden, gewoon net zo oprecht in hun "geloof" kunnen zijn.