Beginnende fysiotherapeuten stoppen na enkele jaren alweer met hun beroep. Dat blijkt uit een rondgang van de NOS en cijfers van de Stichting Pensioenfonds voor Fysiotherapeuten. Van alle fysio's die de afgelopen drie jaar stopten, beoefende ongeveer 45 procent het vak nog geen vijf jaar. Circa 25 procent deed het vak tussen de vijf en de tien jaar.

Het zijn cijfers die de observaties door praktijkhouders, de beroepsvereniging en onderzoekers bevestigen: jonge fysiotherapeuten zien het vak niet meer zitten. Het gevolg is een oplopend tekort aan deze zorgverleners.

Ondertussen is in het Integraal Zorg Akkoord wel afgesproken dat fysiotherapeuten essentieel zijn om een zorginfarct tegen te gaan. Zij moeten zo veel mogelijk 'beweegzorg' geven, juist om te voorkomen dat fysieke klachten dusdanig ernstig worden dat behandelingen bij huisartsen of in ziekenhuizen nodig zijn. Dat scheelt kosten én moet de zorg ontlasten.

Twee redenen springen eruit. Allereerst vinden fysiotherapeuten het salaris te mager voor een beroep op hbo-niveau en verder noemen ze de "door zorgverzekeraars ingeperkte vrijheid" om naar eigen inzicht goede zorg te verlenen.

Tom Stuut werkte van 2015 tot 2019 als fysiotherapeut, maar is sindsdien ambulancechauffeur. "Dat is een mbo-3 functie. Maar ik verdien veel meer dan toen ik fysiotherapeut was. Dat komt omdat je als eerstelijnsfysiotherapeut helemaal geen cao hebt. Dus werkgevers kunnen zelf bepalen hoe jouw loon eruitziet."

Stuut moest zelf zijn pensioen financieren. "Dat was 200 euro per maand over mijn nettoloon. Daarnaast ben je als fysio verplicht om bijscholing te volgen. Maar die cursussen moet je zelf betalen. En die kosten ook honderden euro's. Ik hield te weinig over om op mezelf te kunnen wonen."

Het riool van het internet loopt via Amsterdam en Tokelau. ‘Domeinen die gratis weggegeven worden, trekken ellende aan’
.tk Een Nederlandse ondernemer geeft al twintig jaar internetdomeinen van eilandstaatje Tokelau en vier Afrikaanse landen gratis weg. Maar het misbruik is ongekend hoog, en nu eist Meta een half miljard dollar.

De Amsterdamse ondernemer, dan 31 jaar, weet hoe je geld aan internet kunt verdienen. Dat wist hij al op zijn vijftiende, toen hij floppy’s met gedownloade software verkocht op de allereerste beurs van de Hobby Computer Club in Utrecht, en later, toen hij internetaansluitingen verkocht in de Vijzelstraat in Amsterdam en nog later, toen hij vlak voor het spatten van de bubbel een online betaaldienst opzette, onder meer voor pornowebsites. En nu biedt Tokelau een nieuwe, geweldige kans.

Na onderhandelingen – die begonnen met een fax naar de ulu, het staatshoofd van Toke-lau, via de Nederlandse ambassadeur in Nieuw-Zeeland waar de eilandjes onder vallen – heeft Zuurbier de lokale autoriteiten weten te overtuigen om hem hun eigen internetdomein te laten beheren. Door die deal kan hij alle internet-adressen die eindigen op .tk uitgeven en daar geld aan verdienen. In ruil daarvoor krijgt Tokelau, 1.500 inwoners op 10 vierkante kilometer, een deel van de opbrengst en een internetverbinding via een satelliet – de reden dat Zuurbier nu, in september 2003, met tassen vol apparatuur op een veerdienst van Samoa naar de drie atollen van het eilandengroepje zit, anderhalf etmaal varen verderop.

Het plan slaagt. Sterker, een aantal jaren later beheert Zuurbier de domeinen van vijf landen en heeft hij een internationaal web van lucratieve internetbedrijven rond domeinnamen, advertenties en online betalingen geweven. Het Tokelause internetadresboek groeit door zijn toedoen uit tot een van de grootste ter wereld.

Maar wat op de boot in de Stille Oceaan nog zo’n goed idee leek, is twintig jaar later een blok aan het been geworden. Zuurbier vecht een conflict uit met een investeerder, die bij de Ondernemingskamer van het gerechtshof Amsterdam een onafhankelijk onderzoek heeft afgedwongen. Het .tk-domein van het tropische eilandenrijkje is inmiddels het riool van het internet. En Meta, het moederbedrijf van internetgigant Facebook, heeft een claim van een half miljard dollar bij hem neergelegd, omdat zijn domeinen-business medeplichtig zou zijn aan inbreuk op het merkrecht en het faciliteren van cybercriminaliteit.

Het .tk-domein van het tropische eilandenrijkje is inmiddels het riool van het internet
Een „onzinclaim”, zegt Zuurbier daar zelf over in zijn Amsterdamse kantoor, al moet hij toegeven dat de domeinenhandel bovenmatig veel malafide partijen heeft aangetrokken en z’n „slechtste businessmodel ever” was.
_________
In ruil voor deze grote stap in de Tokelause ontwikkeling mag Zuurbier via een Amsterdamse bv Tokelause domeinnamen registreren. Ter promotie deelt hij op internetconferenties tosti’s kaas uit, „inclusief gratis .tk-domeinnaam”. Daarna verlegt hij zijn blik naar Afrika. In de jaren erna gaat hij ook met vier Afrikaanse landen in zee. In Gabon wint hij een aanbesteding en in de Centraal-Afrikaanse Republiek brengt hij het hele domein terug online, nadat rebellen de infrastructuur hebben gestolen. En zo kan het dat achter de glazen pui van een kantoorgebouw aan de Danzigerkade in Amsterdam, met uitzicht over de Nieuwe Houthaven, de internet-adresboeken van vijf landen beheerd worden. Vanaf hier voert Zuurbier regie over de internetdomeinen van Tokelau (.tk), Centraal-Afrikaanse Republiek (.cf), Equatoriaal-Guinea (.gq), Mali (.ml) en Gabon (.ga).