Wie vertraagt de schadevergoeding voor slachtoffers schietdrama Alphen?
VIDEORuim honderd overlevenden en nabestaanden van de schietpartij in Alphen aan den Rijn wachten nog altijd op smartengeld. Werkt de politie tegen? Of is hun belangenbehartiger te inhalig?
Marco Gerling 7 apr. 2021 Laatste update: 10:04
De kogels vliegen rakelings langs hem, als Gert Lankhaar zaterdagmiddag 9 april 2011 met twee dochters vlucht voor Tristan van der Vlis. Ze zijn gaan rennen nadat de eigenares van een kledingwinkel hen had gewaarschuwd. Dankzij haar blijven hij en zijn dochter ongedeerd. Maar zijn 10-jarige stiefdochter wordt wél geraakt. En de waarschuwende vrouw die hun leven redde, komt zelf te overlijden.
n
Pas tien jaar na die ene minuut, in december 2020, krijgt hij een schadevergoeding. Nu kan hij het afsluiten, zegt hij. Eindelijk. ,,Het heeft vreselijk lang geduurd. Maar ik ben blij dat het nu klaar is.’’
Voor krap honderd andere betrokkenen – gewonden, ooggetuigen, nabestaanden, getroffen winkeliers – is het nog altijd niet klaar. Meer dan driekwart van hen claimt shockschade, omdat zij psychisch letsel hebben opgelopen door wat zij hebben gezien of meegemaakt. Ze hebben er recht op, stelt de Hoge Raad, omdat de politie de psychotische dader Tristan van der Vlis in 2008 nooit een wapenvergunning had mogen geven.
Overheidstactiek
Hoe kan het dat zoveel overlevenden en nabestaanden van het schietdrama tien jaar later nog steeds wachten op de schadevergoeding waar ze recht op hebben? Door de overheid, stelt Orlando Kadir, die Lankhaar en een reeks andere slachtoffers als belangenbehartiger bijstaat. ,,Vertragen en afschepen, het is allemaal onderdeel van de overheidstactiek.’’ Maar andere betrokkenen wijzen juist naar hem, de man die zijn cliënten verdedigt met grote woorden en felle beschuldigingen. Wie heeft gelijk?
Eerst de feiten. Een jaar na het schietdrama, in 2012, eisen tientallen slachtoffers en nabestaanden een schadevergoeding van de politie. Het gaat om mensen die gewond raakten, een naaste verloren, arbeidsongeschikt raakten door wat ze meemaakten, of hun winkel in De Ridderhof moesten sluiten na het drama. De overgrote meerderheid van hen wordt vertegenwoordigd door Kadir, die in de media fel van leer trekt. ,,De slachtoffers voelen zich in de steek gelaten’’, zegt hij. ,,Ze worden van het kastje naar de muur gestuurd. Onbeantwoorde vragen veroorzaken veel onrust en stress.’’ Hun belangrijkste vraag: hoe kon een mentaal zieke jongen een wapenvergunning krijgen?
De politie laat al snel weten geen aansprakelijkheid te erkennen. Misschien zijn fouten gemaakt, maar dat wil niet zeggen dat de politie schuld heeft aan de schietpartij, stelt het korps Hollands-Midden. Een onafhankelijke rechter moet een oordeel vellen. ,,We hebben vertrouwen in de rechtspraak’’, aldus de politie.
Die rechtszaak komt er, al duren de onderzoeken daarvoor jaren. En als de rechtbank zich in 2015 uitspreekt, valt de beslissing voor de slachtoffers eerst verkeerd uit: de politie heeft een fout gemaakt door een wapenvergunning te verlenen, maar had niet kunnen voorzien dat de dader met zijn wapens een bloedbad zou aanrichten.
Verantwoordelijk
Kadir laat advocaten voor hem in beroep gaan. Zij vinden dat de politie door die fout wél verantwoordelijk is. En in 2018 krijgen ze in hoger beroep gelijk. Het gerechtshof oordeelt dat het ‘voor de hand’ ligt dat bij misbruik van een wapen doden of gewonden vallen, en dus is de politie wél aansprakelijk. Zeven jaar na de schietpartij krijgen de slachtoffers gelijk en hebben ze recht op een schadevergoeding.
Maar dan volgt opnieuw tegenslag. Want de politie legt zich niet neer bij de beslissing en gaat in cassatie. Dat zorgt voor onbegrip bij veel slachtoffers. Het was ook een dilemma, erkent Jaco van Hoorn, hoofd operatiën van de Nationale Politie, terugblikkend. ,,Het riep wellicht het beeld op dat we wilden weglopen voor aansprakelijkheid en dat wij tegen de getroffen mensen procedeerden. Maar zo was het zeker niet.’’
Waarom dan toch in beroep, juist in zo’n gevoelige zaak? Van Hoorn: ,,Het ging erom in hoeverre een overheidsinstantie aansprakelijk te stellen is voor een incident, dat het gevolg is van iemands persoonlijk handelen. Zo’n uitspraak zorgt voor jurisprudentie die verstrekkende gevolgen kan hebben.’’
De stap zorgt voor nog meer vertraging. Maar als ook Nederlands hoogste rechtsorgaan de Hoge Raad in 2019 besluit dat de politie aansprakelijk is, is er echter geen weg meer terug. De politie richt een fonds op voor de afwikkeling van schadeclaims: de VSSA (Vergoeding Schade Slachtoffers Alphen). Maar opnieuw ontstaat een probleem: raadsman Orlando Kadir wil niets van die stichting weten. Volgens hem traineert de door de politie opgerichte VSSA bewust de uitkering van claims.
Kadir, wiens cliënten volgens hem elk recht hebben op minstens 25.000 euro, raadt iedereen af om een machtiging te tekenen, die nodig is om schadedossiers over te dragen: ,,Die stichting wil mijn mensen afschepen met een fooi. Laat ze eerst met een voorschot komen van 10.000 euro. Dan komt er vertrouwen.’’
https://www.ad.nl/binnenland/wie-vertra ... ~a6dad0ea/Eens met de advocaat. Een orgaan dat geen aansprakelijkheid erkent en corrupt is in de top gaat schadevergoedingen traineren.
_________________
De verwende machthebbers vragen uw steun
https://www.youtube.com/watch?v=k8pE0RmmcWk