Twee vrouwen zetten de toon bij Rabobank als het om de toekomst van de boer gaat. Dat zijn Barbara Baarsma, directeur van Rabobank Amsterdam en Carin van Huët, directeur Food & Agri. Laten we ze voor het gemak maar de boerinnen van de Rabo noemen.
Ze doen net als veel boerinnen: de een werkt er in en leeft mee, de ander heeft een baan daarbuiten en kijkt er met afstandelijke ogen naar. De eerste is Carin van Huët en de tweede Barbara Baarsma.

Van Huët spreekt de boerentaal
Wat een verademing als je leest wat Van Huët zegt over de toekomst van de landbouw. Hoe anders dan grachtengordelboerin Baarsma, D66-coryfee, die naar lokale afzet van boeren wil en kleine ketens de hemel in prijst. Bedrijven als FrieslandCampina komen in haar Rabowoordenboek niet voor.

Dan Carin van Huët. Die spreekt de boerentaal. In een interview met Food&Agribusiness zegt ze dat met meer regels de sector wordt doodgereguleerd. Dat is mij uit het hart gegrepen. Natuurlijk komen er ook in haar visie veranderingen. Maar dat is niet erg. De meeste boeren zien ook wel in dat zaken niet gelijk kunnen blijven en dat we mee moeten veranderen.

Minderwaardigheidsgevoel aanpraten versus perspectief bieden
Het verschil tussen Van Huët en Baarsma is dat de laatste de boeren een minderwaardigheidsgevoel aanpraat en dat de eerste perspectief biedt. Natuurlijk is zij ook voor verduurzaming. Maar dat wil ze per sector regelen en maatwerk leveren. Met schotten tussen de sectoren, zodat die zich apart kunnen ontwikkelen. Ook moet extern salderen er niet komen. En zeker niet naar buiten de landbouw. Dan wordt de hoogste bieder de baas en verarmt de landbouw. Per sector ontwikkelen is daarom het beste.

Van Huët verwacht daarbij dat ook de exportpositie grotendeels in stand kan blijven. Ze ziet wel een verschuiving. De meeste export zal naar Noordwest-Europa gaan. Hoogwaardige producten kunnen over grotere afstanden worden vervoerd. De milieubelasting door vervoer zal daarbij leidend zijn.

Meedenken om samen de beste toekomst bereiken
Ziedaar de twee boerinnen van de Rabo. Je hebt het gevoel dat de een met de boeren meedenkt om samen de beste toekomst te bereiken. De ander plempt haar grachtengordelvisie over de boeren heen en die moet zich er maar meer redden. Maar ja, zij is professor doctor en dat moeten we weten en voelen.

Maar wie moeten boeren nu geloven? De realistische Carin van Huët of de hooggeleerde bankdirecteur Baarsma in Amsterdam? Misschien past hier het spreekwoord: ‘schoenmaker, houd je bij je leest’. Dus mevrouw Baarsma, u bemoeit zich met uw D66-vriendjes met de problemen van Amsterdam en Carin van Huët gaat verder met de boer.

De Rabo heeft aan één ‘boerin’ genoeg.