Ondergetekende schreef onder meer het volgende: "Onder voorwaarden kan de invoering van een correctief bindend referendum worden bepleit.". De vertaling van deze zin naar de eerste persoon luidt: "Onder voorwaarden zie ik wel iets in een correctief bindend referendum".

Je kan niet de ene last bepleiten, omdat er een andere last bestaat.

Natuurlijk wel. Het tegendeel is logischer: als het last verhaal een dode letter is, waarom zou je dat als argument gebruiken tegen referenda?

Nederland heeft geen referenda nodig maar competenten bestuurders die overtollige regelgeving afschaffen.
Als het over verkiezingen ,inspraak , bestuurslagen ,adviesorganen , regelgeving enz gaat, hebben we eerder veel te veel i.p.v te weinig.

Ik denk dat referenda heel nuttig zijn. Dat is de enige manier waarop de burger tussentijds zijn mening kan geven en zijn stem kan laten horen. In al die commissies en adviesorganen en beleidsgroepen hebben de normale mensen uit de straat geen zitting, die worden allemaal gevuld door bobo's die elkaar de (bij)baantjes toespelen.

Natuurlijk wel. Het tegendeel is logischer: als het last verhaal een dode letter is, waarom zou je dat als argument gebruiken tegen referenda?

Nederland heeft geen referenda nodig maar competenten bestuurders die overtollige regelgeving afschaffen.
Als het over verkiezingen ,inspraak , bestuurslagen ,adviesorganen , regelgeving enz gaat, hebben we eerder veel te veel i.p.v te weinig.

Nogmaals wat "last" betreft:

Volksvertegenwoordigers zitten er niet om hun eigen mening te verkondigen, maar de mening van de mensen die zij vertegenwoordigen. Dat men zonder last dient te stemmen, betekent dat de stem niet van bovenaf (fractiediscipline) dwingend bepaald mag worden. Het staat een volksvertegenwoordiger echter altijd vrij (sterker nog: het is zijn plicht) te toetsen of zijn stemgedrag in overeenstemming is met de mening van de achterban die hij vertegenwoordigt.

Stel: jij bent lid van een buurtvereniging en midden in de wijk ligt een stuk grond, dat nu in gebruik is als speelveld voor de buurtkinderen, als park, er staan bankjes waar mensen bij mooi weer graag op zitten, enz. De gemeente heeft het voornemen op dat grote stuk grond een bedrijvencentrum te bouwen. Een meerderheid van de buurtbewoners is het daar niet mee eens en tijdens een ledenvergadering van de buurtvereniging wordt dus tegen gestemd. Afgesproken wordt dat de secretaris van de buurtvereniging namens de leden zal gaan spreken op de gemeenteraadsvergadering om de mening van de buurtbewoners daar neer te leggen. Maar tot ieders verbazing gaat die secretaris juist het tegenovergestelde doen: hij verklaart zich tijdens de gemeenteraadsvergadering tot warm en groot voorstander van dat bedrijventerrein, dat niet alleen, hij reikt nog wat verdergaande ideeën aan. Vanzelfsprekend zijn de leden van de buurtvereniging woedend, maar de secretaris zegt dan: "Ja, sorry mensen, ik sprak en stemde zonder last, en dit is nou eenmaal mijn mening"...

Voel je zelf niet dat dat wringt?

Omdat ondergetekende houdt van een constitutionele zuiverheid. Om het door volksvertegenwoordigers zonder last te laten stemmen, dient ook het kiesstelsel te worden gewijzigd. Denk hierbij aan het opdelen van het land in tien (10) meervoudige districten, waarbinnen wordt gewerkt met evenredigheid van stemmen én zonder enige drempel voor wat betreft voorkeursstemmen. Hiermee zullen Tweede Kamerleden daadwerkelijk een eigen mandaat hebben, zodat zij dit kunnen gebruiken tegen de fractiediscipline én zij zelfstandig rekening en verantwoording verschuldigd zijn aan de kiezers uit hun eigen district.

Het invoeren van een correctief bindend referendum duurt eveneens jaren en een correctief raadgevend referendum is niets anders dan een verdere sloop van de Grondwet.

Als de algemene ledenvergadering zich niet kan vinden in het doen en laten van de secretaris, dan staat het haar vrij om hem te ontslaan. Maar ten tijde van het uitoefenen van zijn bestuursfunctie, mocht de secretaris in die hoedanigheid doen zoals hij deed. Als bestuurder zijn hem bevoegdheden verleend doch geen last opgelegd. En dat is maar goed ook, want anders zou een bestuurder van een rechtspersoon - of het nu betreft een buurtvereniging of een beursgenoteerde vennootschap - voor letterlijk alle beslissingen de algemene vergadering moeten raadplegen.

Het probleem is dat het kwaad dan al is geschied. Als de secretaris echter de eed aflegt (zoals Kamerleden doen) dat zij hun functie (= vertegenwoordigen van hun achterban) naar eer en geweten zullen vervullen, dan is het bijzonder vreemd dat de vertegenwoordiger lijnrecht een andere mening dan de achterban gaat propageren. En bij beslissingen die een impact hebben op alle leden, is het verstandig vooraf de leden te vragen hoe ZIJ willen dat JIJ stemt. Want je zit er namens HEN, niet namens jezelf.

Dit doet niets af aan het feit dat bestuurders van een vereniging zelfstandige bevoegdheden hebben.

Klopt, die betreffen het naar eer en geweten beheren van de verenigingskas, bijvoorbeeld. En de leden vormen elk jaar een kascommissie om dat te checken. Maar tot die zelfstandige bevoegdheden behoort niet de bevoegdheid naar buiten toe een ander standpunt te bepleiten dan de leden van de vereniging hebben bereikt.

Dat is - terecht - niet hoe het recht werkt. Bestuurders zijn géén lasthebbers en volksvertegenwoordigers zijn dat evenmin.

Volksvertegenwoordigers zitten er niet om hun eigen mening te verkondigen, maar de mening van de mensen die zij vertegenwoordigen.

Nee, volksvertegenwoordigers zitten er om naar eigen eer en geweten beslissingen te nemen. En ze zijn vaak verkozen op basis van een visie, maar mogen daar van afwijken. Er is niet zoiets als 'de mening' van 'de mensen'. Mensen zijn individuen die er onderling zeer diverse meningen op na houden en daar kan een volksvertegenwoordiger rekening mee houden, maar de beslissing ligt uiteindelijk bij de volksvertegenwoordiger die grondwettelijk de vrijheid heeft om te stemmen naar eigen inzicht.

Ja en dat is dus feitelijk onjuist, zoals ik al schreef er is niet zoals als 'de mening' van 'de mensen', een volksvertegenwoordiger is gekozen om beslissingen te nemen die worden genomen naar eigen inzicht. Als de kiezers het daar niet mee eens zijn, kunnen ze de volgende keer iemand anders kiezen.

Nee, je draait het om. Ze zijn door de kiezers gekozen in het goed vertrouwen dat die persoon HUN opinie zou vertegenwoordigen. Dat is hun taak. Dus daarmee legt de volksvertegenwoordiger zich op voorhand vast: dat is zijn missie. Niet om het eigen inzicht te vertegenwoordigen.