Lies schreef:

Biertje schreef:

Juist niet. De boer moet steeds harder werken voor steeds minder geld en moet daardoor zijn bedrijf vergroten hetgeen slecht is voor het milieu. Dan lijkt mij subsidie of minimumprijzen beter. De vraag is ook: waarom wil een klein landje in alles de grootste zijn? En waarom wordt Volkswagen niet vervolgd? En waarom zijn er steeds meer schikkingen waarin dus vervolging van grotere zaken feitelijk wordt afgekocht?

Door de mechanisatie hoeft een boer juist niet harder te werken, daarom verdwenen toch veel werknemers naar de industrie. En juist die industrie wordt de hand boven het hoofd gehouden, als ik het onderstaande artikel lees. En de kiezers van SP-gedeputeerde Johan van den Hout mogen we niet vergeten.

Stikstofrapport scheurt Brabants pluche
https://www.nieuweoogst.nu/nieuws/2018/ ... nts-pluche

Er lijkt een ernstige vertrouwensbreuk te zijn ontstaan tussen een aantal Statenfracties van provincie Noord-Brabant en gedeputeerde Johan van den Hout. Aanleiding is het achterhouden van een rapport over de stikstofemissie van de industriële sector in Noord-Brabant door het Bestuurlijk Platform Omgevingsrecht (BPO).

Stikstofdepositie
Ook bleek dat de stikstofdepositie van de industrie op natuurgebieden 3 procent bedraagt. Dat is veel hoger is dan de 1 procent die Gedeputeerde Staten altijd hebben gecommuniceerd. BIJ12, de uitvoeringsorganisatie voor de provincies, spreekt zelfs over een depositie van maximaal 11 procent.

Naar nu blijkt heeft het BPO in maart 2017 besloten om deze informatie niet openbaar te maken. Op 17 november is de informatie alsnog gedeeltelijk aan Provinciale Staten verstrekt door Van den Hout met een memo. Het volledige rapport zelf is een dag voor het kerstreces intern gecommuniceerd.

Als je niet crimineel bent, dan wordt het zo wel gekweekt.

Dwalingen van anderen, in dit geval de industriële sector in Brabant, mogen nooit een reden zijn om dan ook maar het verkeerde pad op te gaan.

Een eenzijdige benadering van vraagstukken leidt niet tot (kosten)effectieve, snelle oplossingen. Zie het biodiversiteitsvraagstuk en het weidevogelvraagstuk. De eenzijdige focus op de landbouw leidt ertoe dat het probleem niet snel van de agenda verdwijnt, maar langdurig blijft voortbestaan. En dat lijkt ook precies de bedoeling, want zo kan er tot in lengte van jaren geprofiteerd worden van subsidiebudgetten voor onderzoek, voor het oplossen van problematieken, voor de eigen organisatie.

Lies schreef:

portman schreef:

Dwalingen van anderen, in dit geval de industriële sector in Brabant, mogen nooit een reden zijn om dan ook maar het verkeerde pad op te gaan.

De schuld bij de landbouw neerleggen voorkomt dat het eigen handelen tegen het licht wordt gehouden, schrijft Geesje Rotgers. Elders zegt ze: 'Natuur is miljoenen business, 25x meer subsidie naar natuur dan naar ouderen en minderbedeelden!' Ik kan hiervan geen link geven, maar via twitter is het te vinden, de subsidiebedragen ook.

Kom we geven de landbouw de schuld
https://www.v-focus.nl/2018/01/kom-we-g ... de-schuld/

Een eenzijdige benadering van vraagstukken leidt niet tot (kosten)effectieve, snelle oplossingen. Zie het biodiversiteitsvraagstuk en het weidevogelvraagstuk. De eenzijdige focus op de landbouw leidt ertoe dat het probleem niet snel van de agenda verdwijnt, maar langdurig blijft voortbestaan. En dat lijkt ook precies de bedoeling, want zo kan er tot in lengte van jaren geprofiteerd worden van subsidiebudgetten voor onderzoek, voor het oplossen van problematieken, voor de eigen organisatie.

Ik geef de schuld ook aan Nederland dat veel te groot denkt. We zijn voedselproducent nummer 2 op de wereld. Ik lees nu dat de Pallas-reactor tegen alle afspraken in toch door de overheid wordt betaald, evenals het kernafval, en Nederland de grootste producent wil worden van isotopen. Waarom deze grootheidswaanzin?

Ergens in de loop van de geschiedenis zijn we ons zelfvertrouwen kwijtgeraakt. Vierhonderd jaar geleden veranderde het klimaat ook en de druk op het milieu nam toe. Reden tot somberheid? Anders dan tegenwoordig zette de situatie destijds aan tot branie. Tot innovatie en slimme oplossingen.

(...)

De productiviteit van de landbouw ging spectaculair omhoog, de honger nam af. En nu zouden onze kinderen niet meer mogen profiteren van de vooruitgang?

Het fletse consuminderen is hier niet de weg. Allereerst levert het bar weinig op: de ‘Parijse’ klimaatafspraken zorgen in 2100 voor een temperatuurdaling van 0,05 graden. Een miezerig resultaat als je het afzet tegen de miljarden die ermee zijn gemoeid. Fundamenteler is dat natuur en techniek niet noodzakelijkerwijs de communicerende vaten zijn waarvoor ze worden gehouden. Alsof de eerste slechts gedijt als de tweede een stapje terug doet.

Nederlandse boeren weten dat allang. Afgelopen zomer werd bekend dat zij de laagste milieu-impact ter wereld hebben. Niet door geflirt met biologisch boeren, maar door intensieve landbouw. Bij beleidsmakers, activisten en opiniemakers mag de geest der Verlichting zijn geweken, in de landbouw is die nog springlevend.

In Leeuwarden staat Us mem, een bronzen standbeeld van een koe. Het wordt tijd dat we ons vee weer op een voetstuk zetten.

Herman Verbeek onder één noemer vangen, is niet te doen. Hij was katholiek priester, maar wel vlijmscherp voor het instituut dat kerk heet. Hij hanteerde kritisch de marxistische analyse, maar kwam in serieus conflict met hen die een dogmatisch marxisme voorstonden/staan. Hij was voor vele boeren in Nederland en Vlaanderen de ‘boerenpastoor’, maar dat deed hem juist het agro-industrieel complex frontaal aanvallen. In zijn analyse was hij dan ook meedogenloos voor de gangbare boerenbonden van deze wereld, verstrikt als ze zijn in het wereldwijde agro-industriële, kapitalistische landbouwmodel.