P-G schreef:
Raya schreef:
P-G schreef:
Het bovenstaande noopt ertoe dat opiniepeilers feitelijk en praktisch het land gaan regeren. Mocht uit opiniepeilingen blijken dat het beleid van de Regering niet populair genoeg is - bij noodzakelijke hervormingen is dat spoedig het geval -, dan zou het kabinet zijn ontslagaanvraag moeten indienen. Het is dan maar te hopen dat opiniepeilers dan terecht ons vertrouwen genieten alsook dat de deelnemers aan de opiniepeilingen ook de kiezer daadwerkelijk representeren.
Opiniepeilers blijven ook in dat geval draagkrachtmeters. Het regeren blijft voorbehouden aan de het volk gekozen volksvertegenwoordiging. Verkiezingen bij aanhoudend draagkrachtverlies garandeert zoveel mogelijk een regering welke door een meerderheid gedragen wordt.
Bij noodzakelijke impopulaire maatregelen, zal een regering meer haar best moeten doen om de maatregelen te verantwoorden en de pijn echt eerlijk te verdelen. Dan heeft een meerderheid van de burgers daar best wel begrip voor!
Ten aanzien van de eerste volzin kunnen kanttekeningen worden geplaatst. Een uiterst gering smaldeel der Nederlandse bevolking wordt bevraagd, zodat de representativiteit in twijfel kan worden getrokken. Niet voor niets komen opiniepeilingen zelden overeen met de uitkomst van Tweede Kamerverkiezingen.
Met betrekking tot het overige deel van het bovenstaande zij het volgende opgemerkt. Heden kon uit de gangbare media worden vernomen dat de meerderheid van het electoraat de - vanuit de noodzakelijkheid beschouwd beperkte - hervormingen die sinds millenniumwisseling hebben plaatsgevonden met betrekking tot pensioenen en de gezondheidszorg wenst terug te draaien, en wel zodanig dat sprake zal zijn van een overdracht van gelden van arm naar rijk en van jong naar oud. Dit is evenwel economisch en maatschappelijk gezien onhoudbaar. Gewezen moet worden op onder meer de demografische ontwikkeling die wordt aangeduid als de vergrijzing. Alhoewel deze ontwikkeling reeds dertig jaar (!) mag worden beschouwd als een feit van algemene bekendheid, is de kiezer niet in staat om het één en ander onder ogen te zien.
Aan het eerste valt wat te doen. Ten tweede zijn er meerdere peilers. Ten derde kunnen criteria worden vastgesteld.
Overigens kan de representativiteit van volksvertegenwoordigers ALTIJD in twijfel worden getrokken.
1. Bij een opkomst van 70% van de kiezers, wordt een 'meerderheid' al gevormd door 35% van de kiezers + 1 kiezer
2. De meeste Kamerleden halen de simpele kiesdrempel van 1 zetel niet eens. Zij bezetten met een paar duizend, paar honderd -soms slechts enige tientallen- stemmen een volledige stem in het Parlement.
3. In veel gevallen geldt kadaverdiscipline en niet zelden worden fractieleden gedwongen met een minderheid mee te stemmen.
4. Een regering wordt niet door fracties samengesteld, maar door fractieleiders en partijleiders. Partijleiders zijn sowieso al niet door de kiezers gekozen en de betrokken fractieleiders hebben ook sowieso al geen meerderheid van de Nederlandse kiezers achter zich staan.
(En gaat hier even over de representativeiteit, niet of iets praktisch is of niet!)
Dat de kiezer de vergrijzing niet onder ziet, kan zien of wil zien, is een speculatie.
We weten inmiddels wel dat er ca. 365.000 mensen door het beleid van Rutte I en II nodeloos werkloos werden, met alle gevolgen voor de Nederlandse economie en herstel daarvan. 30.000 mensen daarvan werden nodeloos dakloos, waaronder complete gezinnen.
Bijna geen enkele van de o zo deskundige regerings- en Kamerleden of (hoge) ambtenaren, hebben de pgb-ellende voorzien, de gevolgen van de participatiewet (verdringing werkgelegenheid en uitsluiten van WAJONG'ers waarvoor de beloofde 115.000 banen er niet zijn gekomen en zullen komen); de gevolgen van de DBA; de stapeling van bezuinigingen voor bijv. chronisch zieken en gehandicapten, die er tientallen procenten op achteruit zijn gegaan, zelfs als ze in een minimum-uitkering zaten; de marktwerking in de zorg en het onderwijs.
Slechts van bij enkele politici en vanuit het volk kwamen hiervoor ernstige waarschuwingen, waar het kabinet en de coalitie met gedogers, zich niets van aantrokken. De situatie wordt steeds onhoudbaarder, de scheuren groter en groter en herstel zal vele miljarden gaan vergen. Deels zal er opnieuw moeten worden gesloopt en herbouwd op een steviger en nu wel correct fundament.
Alle reden dus om het volk niet alleen meer te betrekken, maar ook te zorgen voor meer draagvlak. En dat hebben regeringspartijen natuurlijk ook zelf in de hand.