baedeker schreef:
Prachtig verhaal maar geen antwoord op mijn vraag. In welk verdrag hebben de Europese leiders, onder controle van de nationale parlementen, besloten tot die rechtsstreekse werking?
Dat antwoord heb ik reeds gegeven.
P-G schreef:
baedeker schreef:
Vertel eens. In welk verdrag hebben de Europese leiders besloten tot die rechtsstreekse werking. Of is dit weer zo een gevalletje juridisch activisme boven democratische besluitvorming?
De verdragsrechtelijke bepalingen zijn op een democratische wijze tot stand gekomen. Alle verdragen zijn immers geratificeerd door de lidstaten met een democratische regeringsvorm en wel op een wijze conform hun staatsrecht. Een verdragsrechtelijke bepaling heeft rechtstreekse werking ingeval zij:
- duidelijk is, in de zin dat zij een concrete en ondubbelzinnige verplichting bevat voor de lidstaat met betrekking
tot de vorming van het interne recht in een materie die de burger rechtstreeks raakt; - onvoorwaardelijk is, in de zin dat zij niet (een) ander(e) verdragsbepaling(en) aangetast of verzwakt;
- niet afhankelijk van enige discretionaire uitvoeringsmaatregel is.
Met andere woorden: een rechtstreekse werking van een verdragsbepaling moet voortvloeien uit de inhoud, de geest en de bewoordingen, bezien in de context van het gehele verdrag. Dat de lidstaten als zodanig de vorming van communautair recht hebben beoogd, bleek overigens uit de
expliciete bewoordingen van het EEG-verdrag.
baedeker schreef:
Dus we moeten concluderen dat een gemeenschappelijke markt ook prima werkbaar is zonder rechtstreekse werking, maar ook zonder bedilzucht qua fiscaliteit / sociale zaken / consumentenbescherming / productievoorschriften, zonder sluipende machtsoverdracht naar EU instanties, zonder monetaire unie en zonder politieke / ideologische agenda. Immers, als een gesteld feit niet wordt weersproken, dan staat het vast.
Een investeerder-staatarbitrage is niets anders dan een beperking van de eigen soevereiniteit, maar dan jegens private partijen.
baedeker schreef:
Theoretische bespiegelingen P-G. De economische resultaten van de EU zijn een farce: Acht jaar nulgroei, hoge werkloosheid en steeds hogere staatsschulden. Marktwerking zeg je? De euro is een doorlopende subsidie voor Duitse export naar China. Het zijn de zwakke broeders binnen de eurozone die daar voor opdraaien. Frankrijk is zogenaamd "het best in landbouw", maar zou geen schijn van kans maken zonder de tientallen miljarden aan CAP subsidies en het afschermen van de markt. Wanneer de financiële markten Italiaanse en Spaanse staatsobligaties afstraffen vanwege belabberd financieel beleid, dan koopt de ECB die obligaties massaal op. Ik kan zo nog wel even doorgaan, maar het komt allemaal op hetzelfde neer: De EU is economisch een gefaald project.
De zogenoemde staatsschuldencrisis is mijn inziens één van de meest geframede vraagstukken. Van de zogenoemde steun aan Griekenland, hebben de Griekse autoriteiten en burgers feitelijk en praktisch niets teruggezien, daar de gelden bovenal bestemd waren voor de aflossing van leningen aan Duitse, Britse (!) en Franse banken. Onderwijl had Griekse overheid haar 'eigen' banken moeten ondersteunen. De zogenoemde Griekse crisis was niets anders dan een hernieuwde bankencrisis.
Zie in deze ook het tweeluik
De Crisis als Businessmodel.
baedeker schreef:
Jij beweert dat er een race to the bottom komt, maar ik mis nog steeds de onderbouwing. Waar blijven de voorbeelden hiervan bij andere gemeenschappelijke markten?
Klaarblijkelijk zijn de
Panama Papers al uit de gedachten verdwenen. Deze documenten geven blijf van een
race to the bottom in fiscale zin.
baedeker schreef:
Ware dit een "louter Nederlandse aangelegenheid", dan zou Rutte niet in overleg hoeven met de EU en zou hij ook niet hoeven te wachten (en daarmee de wet te overtreden) tot na het Brits referendum. Feit is dat grote delen van het verdrag voorlopig al worden toegepast, dat de voorlopige toepassing onbeperkt kan worden gerekt, en dat zowel Rutte als EU buiten wat rookgordijnen geen moment de intentie hebben om de uitslag van het referendum te respecteren. Dat gebrek aan democratische legitimatie valt de EU vierkant aan te rekenen.
Hoe vaak wil je de plank nog misslaan? Voormeld associatieverdrag is ondertekend door zowel de Europese Unie als haar achtentwintig lidstaten. Het economische gedeelte betreft een bevoegdheid der Europese Unie, het politieke deel gaat de lidstaten aan. Daar het verdrag erop is ingericht dat alle achtentwintig lidstaten deze zouden ratificeren, dient nu een oplossing voor het Nederlandse 'nee' te worden gevonden.
Maar als jij het beter weet, zal je dat aan de hand van onder meer verdragsbepalingen moeten kunnen aantonen.
baedeker schreef:
Jij bent aan zet: Wat voor geloofwaardige maatregelen zie jij waardoor de EU zijn belabberde democratische profiel kan opvijzelen?
P-G schreef:
Martin59 schreef:
P-G schreef:
Wanneer jij erover klaagt dat de Europese Unie ondemocratisch is, moet je wel consistent zijn en pleiten voor een federatie.
Dat moet je even uitleggen ... want ik zie niet wat er nu democratisch(er) is aan een federatie.
De besluitvorming van de Europese Unie is eigenlijk reeds democratisch gelegitimeerd. Laat ik daartoe het volgende opmerken.
Alle wet- en regelgeving moet worden geloodst door de Raad van de Europese Unie, waarin de regeringen van alle achtentwintig (28) lidstaten zijn vertegenwoordigd. Die regeringen handelen daarbij democratisch gelegitimeerd. In de Raad van de Europese Unie is het stemmen bij gekwalificeerde meerderheid thans de standaardprocedure. Dit houdt in een meerderheid van vijfenvijftig proces (55%) der lidstaten, die tezamen minstens vijfenzestig procent (65%) van alle inwoners der Unie omvatten. Beslissingen die niet zijn geïnitieerd de Europese Commissie doch de Raad zélf, moeten steun krijgen van tenminste tweeënzeventig procent (72%) van de lidstaten. Om wet- en regelgeving te blokkeren behoeven slechts vier (4) lidstaten tegenstemmen. Beslissingen op de gebieden van externe betrekkingen, fiscaliteit en defensie kunnen echter nog steeds alleen met eenparigheid genomen worden.
Daarnaast is het Europees Parlement direct door de inwoners der lidstaten verkozen. Dankzij het Verdrag van Lissabon is thans de standaardprocedure dat besluiten moeten worden goedgekeurd door het Europees Parlement. Louter op beleidsterreinen alwaar de lidstaten méér zeggenschap hebben willen behouden, wordt hiervan afgeweken. Daarnaast voorziet het Europese recht thans in expliciete bevoegdheden voor nationale parlementen, welke bevoegdheden bestaan parallel aan hun staatsrechtelijke bevoegdheden die uiteraard per lidstaat verschillen.
De Europese Commissie wordt met instemming van het Europees Parlement benoemd door de Raad van de Europese Unie. De Commissie kan daarnaast te allen tijde worden weggestuurd door het Europees Parlement.
Wil men de democratische legitimatie van de Europese besluitvorming verder vergroten? Prima, maar besef moet worden dat zulks samengaat met Europees federalisme. De Europese Unie heeft voor wat betreft de democratische legitimatie van besluitvorming (bijna) haar grenzen binnen de afwezigheid van een de federatie opgezocht. Voor wat betreft democratische hervormingen kan eigenlijk alleen nog worden gedacht aan:
- de vereiste dat alle besluiten goedkeuring van het Europees Parlement behoeven;
- de Raad van de Europese Unie in alle openheid zal vergaderen en zich daarmee ontwikkelt tot een Europese instituut dat zich laat vergelijken met de Duitse Bondsraad, dan wel wordt vervangen met een senaat;
- een benoeming van de leden der Europese Commissie, individueel én gezamenlijk, door het Europees Parlement.
Het bovenstaande impliceert evenwel dat afscheid wordt genomen van de Europese instituten die (grotendeels) nog een intergouvernementeel karakter hebben. Het zwaartepunt van de Europese besluitvorming zal niet langer meer liggen bij
de lidstaten doch worden overgeheveld naar Europese Unie zélf. Zulks impliceert de vorming van een Europese federatie casu quo bondsstaat.
Inloggen
Registreren
Archief
Topics
Youtube
