Ik ben gewoon gestopt me daar allemaal druk over te maken. Ik accepteer gewoon dat het leven eindig is en voor de één komt dat einde vroeger dan voor de ander. In 2013 kreeg ik zware kanker, en na maanden en maanden en maanden van zware behandeling kwam ik er zowaar bovenop. Aan de ene kant blij mee, aan de andere kant maak ik me geen illusies. Overlijden boezemt me geen enkele angst in. En de tijd dié me rest tot aan die dag, wil ik leven zoals het leven me prettig lijkt. Verkort ik daarmee mijn verblijf op de aarde wellicht? Prima mogelijk. Maar ik weet dan in elk geval zeker dat mijn verblijf hier verdomd fijn is geweest. En liever dát, dan dat ik nog 40 jaar leef in angst voor alles en nog wat en krampachtig levend.