Vervolgens las ik het zestien pagina’s tellende document Grondgedachten en uitgangspunten, waarin de filosofie van NSC wordt beschreven, en dat was interessant, want daarmee ging het van persoon naar personalisme. Ofwel van Omtzigt naar de fundamenten van het christelijk-sociale denken. Laat ik er direct bij zeggen dat het stuk ook de sociaaldemocratie waardeert (als ‘gereguleerd kapitalisme met een sociaal gezicht’) en dat naast het katholicisme en de Reformatie ook het humanisme en de Verlichting worden genoemd als inspiratiebronnen. Maar de nadruk ligt op het gegeven dat de mens een spiritueel wezen is, en het personalisme geldt daarbij als uitgangspunt, het staat zelfs in artikel 2 van de NSC-statuten.

Wat voor isme is dit? Het document zegt het zo: “In het personalisme staat niet het individu met zijn eigenbelang, maar de mens als persoon centraal – de mens in verbondenheid met zichzelf, met anderen en met de omringende wereld. De partij ziet mensen als bezielde personen die zich tot elkaar verhouden met zorg.” Dit mensbeeld staat haaks op het dominante idee van het autonome individu, dat voortkomt uit een doorgeslagen rationaliteit. Daarin zijn mensen gereduceerd tot elkaars concurrenten in de jacht op welvaart en geluk, als ik het NSC-stuk zo mag samenvatten. De overheid, die vanuit een managementkoker ook het zicht op de menselijkheid van de burgers is verloren, moet hen weer vertrouwen en verantwoordelijkheid geven.

Wil je dit personalisme vertalen in politieke termen, en dat is wat Omtzigt en de zijnen gaan doen, dan kun je maar bij één ding kunt uitkomen: de christendemocratie. Ik maak me sterk dat Henri Bontenbal, de nieuwe CDA-leider, zonder enige aarzeling zijn handtekening onder de NSC-grondgedachten zou kunnen zetten. Iets anders is of Bontenbal in zijn eigen partij genoeg ruimte heeft om terug te gaan naar de christendemocratische waarden, zoals hij zegt te willen. In die zin is de komst van Nieuw Sociaal Contract de onbetaalde rekening van de verwatering van het CDA.

Vervolgens las ik het zestien pagina’s tellende document Grondgedachten en uitgangspunten, waarin de filosofie van NSC wordt beschreven, en dat was interessant, want daarmee ging het van persoon naar personalisme. Ofwel van Omtzigt naar de fundamenten van het christelijk-sociale denken. Laat ik er direct bij zeggen dat het stuk ook de sociaaldemocratie waardeert (als ‘gereguleerd kapitalisme met een sociaal gezicht’) en dat naast het katholicisme en de Reformatie ook het humanisme en de Verlichting worden genoemd als inspiratiebronnen. Maar de nadruk ligt op het gegeven dat de mens een spiritueel wezen is, en het personalisme geldt daarbij als uitgangspunt, het staat zelfs in artikel 2 van de NSC-statuten.

Wat voor isme is dit? Het document zegt het zo: “In het personalisme staat niet het individu met zijn eigenbelang, maar de mens als persoon centraal – de mens in verbondenheid met zichzelf, met anderen en met de omringende wereld. De partij ziet mensen als bezielde personen die zich tot elkaar verhouden met zorg.” Dit mensbeeld staat haaks op het dominante idee van het autonome individu, dat voortkomt uit een doorgeslagen rationaliteit. Daarin zijn mensen gereduceerd tot elkaars concurrenten in de jacht op welvaart en geluk, als ik het NSC-stuk zo mag samenvatten. De overheid, die vanuit een managementkoker ook het zicht op de menselijkheid van de burgers is verloren, moet hen weer vertrouwen en verantwoordelijkheid geven.

Wil je dit personalisme vertalen in politieke termen, en dat is wat Omtzigt en de zijnen gaan doen, dan kun je maar bij één ding kunt uitkomen: de christendemocratie. Ik maak me sterk dat Henri Bontenbal, de nieuwe CDA-leider, zonder enige aarzeling zijn handtekening onder de NSC-grondgedachten zou kunnen zetten. Iets anders is of Bontenbal in zijn eigen partij genoeg ruimte heeft om terug te gaan naar de christendemocratische waarden, zoals hij zegt te willen. In die zin is de komst van Nieuw Sociaal Contract de onbetaalde rekening van de verwatering van het CDA.

De BBB en Omtzigt hebben laten zien, dat de bevolking niet is meegegaan met het individualiseren en liberalisme van de VVD.