kwaaisteniet schreef:
Er zijn serieuze plannen om een bemande expeditie te organiseren naar de planeet Mars.
Nu staat die planeet niet niet meteen naast de deur van de aarde. Met de huidige techniek duurt het ongeveer 9 maanden om er met een raket naar toe te gaan.
Stel je voor dat er mensen zijn die negen maanden in een raket moeten bivakkeren. Dat is toch onmenselijk. Ik wordt al half gaar is ik in één ruk van Los Angeles naar Amsterdam in 13 uur achter elkaar moet vliegen. En in een groot vliegtuig kun je nog zo af en toe een wandelingetje maken. Dat kan in een raket natuurlijk niet.
Ik neem aan dat de astronauten deze 9 maanden durende tocht in een raket niet overleven.
Mocht het toevalligerwijze wel het geval zijn dan kunnen ze zich op Mars aangekomen niet meer bewegen.
Dit kan gewoon niet.
Als ze het wel zouden redden op Mars dan kunnen ze met de huidige techniek niet meer terug naar moeder aarde. Dat is toch ook een onmenselijk vooruitzicht.
Ik vind deze plannen dan ook totaal onrealistisch.
Als we de zeer snelle techniek van de Ufo's zouden kennen en kunnen nabootsen dan wordt het hoogstwaarschijnlijk wat anders. Maar dan zullen ruimteschepen zeker 100 keer sneller moeten gaan dan de huidige raketten die we kennen. Dat zijn feitelijk maar primitieve dingen.
Aangezien Ufo's per definitie ongeidentificeerd zijn, valt er over de technologie ervan niets te zeggen. Ook is het zo dat alle aardse bouwsels primitief kunnen worden verondersteld ten opzichte van gefabuleerde technologie. Vooralsnog is aardse technologie de meest geavanceerde vorm die we kennen en het is niet eens uitgesloten dat het de meest geavanceerde is binnen het zichtbare universum. Maar dat alles ter zijde.
Bemande reizen naar Mars zijn met de huidige stand van technologie een soort uitgestelde zelfmoordacties of op zijn minst levensbekortende acties.
Gesteld dat potentiële ruimtereizigers louter in vrijwilligheid er voor kiezen om de trip naar Mars te maken en dat er geen maatschappelijke dwang of druk is. De vraag is dan of een overheid (NASA, CSA, ESA e.d.) mee mag werken aan een dergelijke levensbekortende actie.
Zelfs als we niet naar Mars gaan, gebruiken overheden mensen voor levensbekortende acties. Het inzetten van militairen in een gewapend conflict gaat vrijwel zeker doden opleveren. Het verschil met zo'n Marsreis is echter dat bij de laatste de levensbekorting een zekerheid is, terwijl dit bij een militair conflict voor ieder ingezet persoon een kans is.
Stel nu dat een Marsreis niet een overheidsactiviteit is, maar een prive-initiatief. De vraag is dan of een overheid het recht heeft anderen te verbieden om dit initiatief te ontplooien. Mag de overheid een prive-persoon verbieden om een raket te bouwen die naar Mars reist en daar zelf in gaat zitten? Mag de overheid een prive-persoon verbieden om een raket te bouwen die naar Mars reist en een ander in te huren om er in te gaan zitten?
Het is een interessante ethische kwestie. In praktijk zie ik het er echter niet snel van komen dat deze vraag concreet beantwoord moet worden. De toegevoegde waarde van menselijke aanwezigheid op Mars is volgens mij niet zo groot. Reizen naar Mars zijn vooral wetenschappelijk (met wat nationalistische tendensen) en de experimenten die uitgevoerd worden zijn van tevoren in detail uitgewerkt. Voor dat soort zaken zijn gespecialiseerde instrumenten te bouwen die zonder menselijk ingrijpen kunnen functioneren. Met het tempo van ontwikkeling in kunstmatige intelligentie, zie ik de afhankelijkheid van menselijk handelen in ruimtereizen alleen maar minder worden.
Blijft de vraag over of je mensen mag verbieden een snoepreisje te maken waarvan ze zeker weten niet terug zullen komen?