Dwarsdenkers, in tijden van nood hebben we ze zeker nodig. Kijkend naar de samenleving ben ik altijd blij dat ik ze nooit verketterd heb.
Nu we met dit virus leren leven beginnen journalisten een andere toon aan te slaan, maar krijg nu maar eens het vertrouwen terug.
Journalist Wouter van Noort: Achteraf gezien had ik veel kritischer moeten zijn op het wegzetten van bevolkingsgroepen, bijvoorbeeld door gebruik van het woord ‘wappie’ in onze pagina’s. Het kwistige gebruik ervan door bepaalde columnisten had sterker weerwoord verdiend op de redactie vind ik. Die rol heb ik laten liggen.
'In 'De Coronakloof' ga ik in gesprek met felle criticasters'
https://www.eo.nl/artikel/in-de-coronak ... iticasters Maar waar ik, uit angst voor desinformatie, te voorzichtig in was geworden, is het uitnodigen van mensen die ánders naar de crisis kijken. Dwarsdenkers, zoals bijvoorbeeld Ronald Meester. Geen mensen die de crisis ontkennen, maar mensen die de nadruk leggen op andere aspecten dan alleen de ic-capaciteit. Het is niet zo dat we helemaal geen dwarsdenkers hebben uitgenodigd, maar met terugwerkende kracht hebben we het wel te weinig gedaan, vind ik.
De journalistiek heeft niet alleen als taak verslag te doen van wat er gebeurt in de samenleving of van de maatregelen die worden afgekondigd. De journalistiek moet ook luisteren naar andere stemmen in de samenleving. Omdat die stemmen kunnen bijdragen om de crisis op te lossen. En omdat die stemmen staan voor een deel van de bevolking – dat deel moet ook gehoord worden.
En NRC journalist Wouter van Noort:
https://twitter.com/WvNoort/status/1729790717390659789 Dit is zo belangrijk: de samenleving (en de journalistiek in het bijzonder) moet echt beter reflecteren op wat er tijdens de pandemie is gebeurd. Waarom vernauwde de blik zich zo op het medische aspect? Waarom werd het polariseren en grootschalig uitsluiten van niet-gevaccineerde mensen zo genormaliseerd? Waarom hebben zoveel mensen die kritisch waren op (onderdelen van) maatregelen het gevoel dat ze niet gehoord en buitengesloten zijn?
Laat deze tv-serie van
@TijsvandenBrink
niet het slotstuk van deze zelfreflectie zijn. Zeker nu er nog altijd geen parlementaire enquête wordt uitgevoerd naar de pandemie, hebben media een bijzondere verantwoordelijkheid hierin. Het is echt opvallend hoe veel mensen mij nog steeds laten weten dat ze toen het vertrouwen zijn kwijtgeraakt in veel media.
Laat ik zelf ook maar beginnen dan:
1. In het begin van de pandemie heb ik mij te veel laten leiden door de angst omdat ik zag dat er een grote onderschatting was van de exponentiële groei van het virus.
2. Toen ik vond dat wij te weinig aandacht hadden voor tegengeluiden heb ik dat te weinig prominent intern en extern laten weten, ik trok mij eerder terug dan dat ik naar voren stapte. Ik heb het her en der geprobeerd in artikelen, posts, podcasts en op tv maar dat was duidelijk te weinig. Dat reken ik mezelf aan.
3. Achteraf gezien had ik veel kritischer moeten zijn op het wegzetten van bevolkingsgroepen, bijvoorbeeld door gebruik van het woord ‘wappie’ in onze pagina’s. Het kwistige gebruik ervan door bepaalde columnisten had sterker weerwoord verdiend op de redactie vind ik. Die rol heb ik laten liggen.
En dit is nog maar wat er nu bij me opkomt. Ik hoop dat dit een begin is van een veel breder, eerlijker, opener gesprek over de pandemie en de rol van de journalistiek. Die verdient diepere evaluatie dan tot nu toe is gebeurd.
Ik ben ook benieuwd naar wat jij bij ons hebt gezien in de pandemie waar jij vraagtekens bij hebt. Kom maar door in de comments. Laten we niet te bang zijn om dit gesprek gewoon te voeren. Het is de hoogte tijd.
Achteraf gezien.......
