Biertje schreef:
PeterJKH schreef:
De focus in onze samenleving is de afgelopen decennia veranderd. Je stelt pas iets voor als je ergens in loondienst werkt, daar haal je je status, je identiteit, je aanzien uit. Zorg voor huis en gezin is slavenarbeid en dus minderwaardig, je de poten uit je kont lopen voor een veeleisende baas is carrière en dus aanzien.
Het begon eind jaren '80, toen slogans als "een slimme meid is op de toekomst voorbereid" opgang deden. De boodschap was: vooral deelnemen aan de economie, want dat verschaft je een status. Of zekerheid. Of betekenis in je bestaan.
Zorg voor huis, gezin, omgeving, je ouders soms, was secundair. Iets dat ofwel uitbesteed kon worden, ofwel best naast de drukke baan even gedaan kon worden. En dus rende men zich rot overdag om dat allemaal te coördineren, en in plaats van in de avond in een opgeruimd huis te kunnen ontspannen, was etenstijd opeens een spitsuur waarin vooral in 5 minuten een acceptabele maaltijd op tafel getoverd moest worden, waarna men alsnog een uurtje aan de slag moest om althans totale verslonzing van het huis tegen te gaan door een oppervlakkig lapje door de badkamer te slingeren en een zwabber door de kamer te halen. Waarna men om 21.00 uur uitgeput op de bank zakte, want hè-hè, eindelijk even tijd om te ontspannen.
Huis, gezin, mantelzorg, het moet er allemaal even "bij" gedaan worden. In tegenstelling tot vroeger, toen de werkende partner in de avond gewoon in een schoon en opgeruimd huis thuis kwam, het eten stond te pruttelen op het fornuis, en na de afwas kon men om 19.00 uur gezamenlijk met een kop koffie op de bank gaan zitten, wetende dat de kamers gedaan waren, de bedden verschoond, de ramen gezeemd en de badkamer fris en netjes was.
Nou zal het mij jeuken of de man of de vrouw de thuisblijffunctie vervult, maar waar het om gaat is: die is nodig. Om het huishouden te managen, er te zijn voor de kinderen, ervoor te zorgen dat er rust en reinheid is in het huis. Tuurlijk is het heel minderwaardig om de was te doen, de keuken te soppen, de bedden te verschonen en de huiskamer een beurt te geven. Slavenarbeid!
Wat we echter vergeten is dat de luxe om 1 partner het thuisfront te laten verzorgen, een luxe is die lang en soms bloedig is verworven eind 19e/begin 20e eeuw. Tot die tijd moest het hele gezin, vrouwen en kinderen incluis, sloven in de fabrieken. Tot eindelijk de sociale wetgeving daar een einde aan maakte. Destijds zag men het belang in van een partner die werkte en een partner die thuis de zaken in het gareel hield. Destijds inderdaad vaak de vrouw als huisvrouw, maar tegenwoordig kan dat uiteraard ook een man zijn die die rol pakt. Daar gaat het niet om.
Waar het om gaat, is dat we die sociale verworvenheid nauwelijks 70 jaar nadat die gewonnen was, hebben weggegooid, en mijn stelling is dat veel relaties en gezinnen daar de wrange vruchten van plukken en mede ten grondslag ligt aan veel problemen in de gezinssfeer. De voortdurende ratrace waarin beide partners zitten met daarnaast te weinig tijd voor het thuisfront (15 minuten "quality time" met de kinderen om 19.00 uur, echt?) doet vele relaties en gezinnen de das om.
Ik pleit dus voor terug naar de rust die het schept als kinderen gewoon een thuis hebben waar altijd een ouder aanwezig is, een huis dat aan kant is als de werkende partner na een lange werkdag thuis komt. Volgens mij doet dat goed aan vele mensen.
Klopt helemaal. Liberale economie draait om een aantal : ratrace naar de bodem, spotgoedkope arbeidskrachten, flex en personeel niet willen binden, hoog ziekteverzuim en NIMBY. Je pleit dus ook voor het oude belastingsysteem waarin de belastingvrije voet (was iets van 11.000) de nietwerkende partner kan overdragen aan de werkende partner of zie ik dat verkeerd?
Waarom niet? Tientallen jaren lang is bevochten, zo'n 100-120 jaar geleden, dat het zo zou behoren te zijn dat er één partner thuis zou moeten kunnen blijven om kinderen, huishouden, mantelzorg, sociale bijstand aan buurtgenoten, enz. te kunnen uitvoeren. Dat niet meer beide partners, man én vrouw, 14 uur per dag in de fabriek zouden hoeven sloven, maar dat het zo zou zijn dat met één kostwinner en één thuisfrontmanager een gezond huishouden gevoerd zou kunnen worden. Die verworvenheid hebben we eigenlijk weggegooid door te vinden dat beide partners moeten werken in loondienst en in feite dus terug te keren naar de 19e eeuw. En tuurlijk kan het vandaag de dag ook een man zijn die de thuisfunctie vervult en de vrouw die haar carrière nastreeft, niks mis mee. Maar kinderen krijg je niet om ze 12 uur per dag op te hokken in allerlei opeenvolgende opvangfuncties, om in de avond in zeven haasten een in 5 minuten gefabriekte wokschotel naar binnen te proppen en ze dan op bed te leggen. Het huishouden, wil je dat goed doen, vergt nu eenmaal tijd, tijd die er vaak bij inschiet omdat het even gauw moet in een half uurtje als beiden moe van een werkdag thuis komen en eigenlijk geen zin meer hebben (met alle ruzies van dien soms). En dus accepteren we dat we in slonzige huizen wonen waar het oppervlakkig opgeruimd en schoon lijkt, maar waar je stiekem weet dat de badkamer al drie weken geen goede beurt meer heeft gehad, de keukenkastjes al een jaar niet uitgesopt zijn, er onder de bank waarschijnlijk stof van lang geleden woont, en begrijpelijk, als je dat moet balanceren met een baan buiten de deur. Maar het gaat ten koste van voornamelijk welzijn. Hoe anders zou het zijn om in de avond thuis te komen, er staat een lekkere verse stoofpot te pruttelen, de bedden zijn verschoond, de was gedaan, de kamer heeft een goede beurt gehad, de kinderen zijn al vanaf 4 uur thuis en hebben zich thuis kunnen vermaken, of buiten hun energie met de buurkinderen kunnen uitleven, enz.
Inloggen
Registreren
Archief
Topics
Youtube
