Natuurbeheerders zien toenemende overlast van loslopende honden op plekken waar dat niet is toegestaan. Stichting IJssellandschap zag geen andere mogelijkheid dan het afsluiten van een kwetsbaar gebied bij Deventer. ‘De goeden lijden onder de slechten.’

Alie en Harry Dekker wisten ‘donders goed’ dat hun Daya op dit stuk langs de IJssel niet los mocht lopen. Waarom ze het dan toch altijd deden met hun Spaanse adoptiehond? ‘Moet je kijken wat een mooi gebied’, zegt Alie (68) terwijl ze schuldbewust om zich heen kijkt. Het vrije leven voor hun hond met getroebleerd verleden mocht ook wat kosten. ‘Kregen we weer een bekeuring van hem’, wijst ze lachend naar Henk-Jan Kolk, de toezichthouder in het gebied.

Net zoals de Dekkers, nemen ook veel anderen het niet zo nauw met de regels in het gebied Keizersrande bij Deventer. Zoveel zelfs, dat eigenaar Stichting IJssellandschap een aanzienlijk deel nu heeft afgesloten met een hek, om verdere verstoring van de natuur te voorkomen. Een vrij uitzonderlijke stap, blijkt uit navraag bij andere terreinbeheerders.(...)

De pachter van de grond, boerin Emma Vlaanderen, die haar waterbuffels in het nu afgesloten gebied laat grazen, kan erover meepraten. Net als de voorzitter van de Vogelwerkgroep Tineke Hirschler, die er onderzoek deed. ‘Het is niet goed, maar ik spreek al geen mensen meer aan.’

Voorbeelden van dit gedrag zijn selfies maken met pups en de zeehondjes aaien. 'In twee gevallen werden pups in de armen van kinderen geplaatst voor een foto', laat Zeehondencentrum Pieterburen weten. Maar er zijn ook mensen die met stenen gooien naar de dieren of die hun huisdier te dicht in de buurt laten komen.

Jonge mannetjes

De schattingen van het aantal herten rond het Lauwersmeer variëren van honderd tot driehonderd. ‘Ik denk dat het een groepje van ongeveer 10 jonge mannetjes is die dit doet’, zegt Kramer. ‘Ik heb ze hier al vaker zien rondstruinen. Laatst zijn ook jonge boompjes die we hebben geplant uit de grond getrokken, dat hebben ze ook op hun geweten.’

Om vernielingen te voorkomen gaat de proefboerderij stevige hekwerken plaatsen rond de sensoren.

Toen er sprake was van het afvoeren van de dieren uit het gebied, waren de unieke planten en het feit dat het een waterkering betreft steekhoudende argumenten. Maar hoe zit het daar nu mee? "Kwetsbare stukken - onder meer waar bijzondere mossen en orchideeën groeien - en de waterkering zijn met raster afgezet, daar kunnen paarden niet komen, dat scheelt al enorm." Toch wordt ook waargenomen dat de dieren eigenlijk te zwaar zijn voor het gebied en wordt er onder meer onderzoek gedaan naar het effect op de broedende eidereenden in het gebied "We zijn bezig met de evaluatie begrazing (voor alle gebieden van Staatsbosbeheer op Texel red.) om tot een visie op toekomstig gebruik van begrazing als beheermaatregel te komen. Dus waar moet wel begraasd worden, waar niet en met wat voor soort grazer", vervolgt Anna.

Naast de kwetsbaarheid van het gebied werd er ook gesproken over gasten van het gebied die hinder hadden van de dieren, de paarden zouden te dichtbij komen. Mede om dit probleem op te lossen werden ook rasters langs wandelpaden geplaatst, zodat mensen tijdens de drukste maanden niet bij de dieren kunnen komen. "

De val van het Kabinet Rutte IV is voor niemand goed nieuws. Ook voor de natuur niet. Nederland snakt naar oplossingen, bestuurlijke lef en daadkracht. Zo ook de natuur. We gaan ervanuit dat het kabinet de noodzakelijke NPLG aanpak waar reeds breed politiek draagvlak voor is onverminderd doorzet. Die verantwoordelijkheid dragen wij allen. De natuur wacht al veel te lang.